Φιοού..! Άλλη μια δράση, και τι δράση θεέ μου. Περίπου 100 παιδιά – αριθμός ρεκόρ για τα δεδομένα μας – πέρασαν από τις σκακιέρες. Γνωρίσαν, έστω και για λίγο τον σκακιστικό κόσμος και απ’ότι φάνηκε τα μάγεψε αρκετά. Ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα του 1ου Δημοτικού Σχολείου Διμηνίου και τις διεύθυνσής του, η οποία με αφορμή την Ευρωπαική μέρα Αθλητισμού στα Σχολεία μας προσκάλεσε να συμμετάσχουμε – μπράβο σας που αντιλαμβάνεστε το σκάκι και ως άθλημα, είναι κάτι το οποίο πολύ το ξεχνούν.
Παρ’όλες τις δυσκολίες για την εξυπηρέτηση και των 100(!) παιδιών, ένιωσα μια ευχάριστη αύρα από τα παιδιά. Ένιωσα την παιδικότητά τους να με αγκαλιάζει λέγοντάς μου: “μην ανησυχείς, εμείς πάντα θα βρίσκουμε έναν λόγο για να περνάμε καλά”, και κάπου εκεί ηρέμησα… όλα πήγαν καλά.
Και κάτι ακόμη το οποίο με άγγιξε, οι υπεύθυνοι με ενημέρωσαν για τους μικρούς σκακιστές οι οποίοι προέρχονται από την “Κιβωτό του Κόσμου” η οποία διενεργεί αξιοσέβαστο έργο βοηθώντας παιδιά που δεν έχουν την τύχη των περισσότερων παιδιών. Σας διαβεβαιώνω όμως, πως είχαν κάτι το διαφορετικό, είχαν ένα ώριμο χαμόγελο και μια στάση αυτοκυριαρχίας, αρετή η οποία εκλείπει από τα σύγχρονα παιδιά των tablets…
Γιαυτό, ότι και αν είσαι και έχεις περάσει, σε γουστάρω ρε μάγκα σκακιστή…
Leave a Reply